"ಬಾಲ್ಯ" ಅಂದು - ಇಂದು

ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ ನಿಜಕ್ಕೂ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಆಟವಾಡಲು ಒಂದಷ್ಟು ದಂಡಿ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಮೈ ಮನಗಳಿಗೆ ಮುದನೀಡುವ ಹತ್ತು ಹಲವು ಬಗೆಬಗೆಯ ಆಟಗಳು, ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಜಗಳವಾಡಲು ಚಡ್ಡಿದೋಸ್ತಿಗಳು, ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲು ಎದುರುಮನೆಯ ಮುದುಕಜ್ಜಿ, ಮಿತಿಮೀರಿದಾಗ ಬಾಸುಂಡೆ ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪನ ಚಬ್ಬೆ ಏಟುಗಳು, ತಪ್ಪು ಮಾಡಿ ಸಿಕ್ಕಿಬೀಳುವ ಮುನ್ನ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಅಮ್ಮನ ಸೆರಗು, ಎಂದೆಂದಿಗೂ ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ಕೊಡುವ ಜಾದೂ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಂತಹ ಅಜ್ಜಿಯ ’ಬಾಳೇಪಟ್ಟು’, ಬೆನ್ನುಬಾಗಿ ತಲೆ ನೆಲ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಮುಖಮಾಡಿದ್ದ ಅಜ್ಜನ ಬಿಳಿ ’ಗಿರಿಜಾಮೀಸೆ’, ಪಕ್ಕದ ತೋಟದ ಬೇಲಿಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಕದ್ದು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಸೀಬೆಕಾಯಿ, ಮಾವಿನಕಾಯಿ, ತೋಟದ ಯಜಮಾನ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ಸಿಗದೆ ಆತನನ್ನೇ ಅಣಕಿಸಿ ಪೇರಿಕಿತ್ತದ್ದು, ಆಟವಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಉಂಡರೂ ನಿದ್ದೆ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅಮ್ಮನ ಇಂಪಾದ ಲಾಲಿ ಹಾಡು, ಅಜ್ಜಿಯ ಕುತೂಹಲ ಕಥೆಗಳು
     ವಾವ್ಹ್!!! ವಾರೆವ್ಹಾ!!!! ಎಂತಾ ದಿವೀನಾದ ದಿನಗಳು. ಒಂದೇ ಎರಡೇ ಹಳೆಯ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಕೊಡುವಷ್ಟು ಮುದವನ್ನು ನಂತರದ ಯಾವದಿನಗಳನ್ನು ಜ್ನಾಪಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
    ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಕಟು ಸತ್ಯ. ’ಸ್ವಿಚ್’ ಆನ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿವ ’ಮೆಷೀನಿನಂತೆ’ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಶಾಲೆಗೆಹೋಗಿ ಮೇಡಮ್ಮು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ’ವೇದವಾಕ್ಯ’ಗಳೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಉಂಡು ಮಲಗುವುದರಲ್ಲೇ ಕಳೆದು ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಆಟಗಳೋ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಡಲು ಬರುವ ಕೆಲ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಫುಟ್ಬಾಲೋ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟೋ ಯಾವುದೋ ಒಂದನ್ನು ಮೇಷ್ಟ್ರು ಆಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಉಳಿದವರು ತಾವೇ ಆಡಿದಷ್ಟು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ಕೇಕೆ ಹಾಕಿ, ಹುಡುಗೀರಮುಂದೆ ಎರಡು ಸ್ಟೆಪ್ ಹಾಕಿ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ ಮುಗೀತು. ಇನ್ನುಳಿದ ಸಮಯವೆಲ್ಲಾ ಟಿ. ವಿ. ಅಥವಾ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೇಮ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಈಗ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ಯಾವುದೇ ಮಗುವನ್ನು ಕೇಳಿ ನೋಡಿ ’ಮರಕೋತಿ ಆಟ’ ಗೊತ್ತೆ ಎಂದು ’ಸರ್ ಮರ ಗೊತ್ತು ಕೋತಿ ಗೊತ್ತು ಅವೆರಡೂ ಆಡ್ಕೊಂಡ್ರೆ ನಿಮ್ಗೇನು?’ ಅಂದೀತು.
    ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿದಾಗ ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳು ಏನೆಲ್ಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಡಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನಿಸದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದರಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ತಪ್ಪೇನೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಶಿಶುವಿಹಾರದ ಮಗು ’ಅ ಆ ಇ ಈ’ ಬಿಟ್ಟು ’ಎ ಬಿ ಸಿ ಡಿ’ ಎಂದರೇ ನಮಗೇ ಬಹಳ ಸಂತೋಷ. ’ನಾಯಿಮರಿ ನಾಯಿಮರಿ ತಿಂಡಿ ಬೇಕೆ?’ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ’ಬಾ ಬಾ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಶಿಪ್’ ಎನ್ನುವ ಕರ್ಕಶವೇ ನಮಗೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.  ಟಿ.ವಿ ಯ ರಿಯಾಲಿಟಿ ಶೋ ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಮಗು ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ’ಏಯ್!! ನೀನೂ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡಿ ಪ್ರೈಝ್ ತರ್ಬೇಕು’ ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಮಾಡುವ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರೇ ಜಾಸ್ತಿ ಇರುವಾಗ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಂಗೋಲಿ ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಅಮ್ಮ, ತಪ್ಪು ತಿದ್ದಿ ಬುದ್ದಿ ಹೇಳುವ ಅಪ್ಪಂದಿರನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ದುರ್ಲಭವೇ ಸರಿ. ಕುಂಟೋಬಿಲ್ಲೆ, ಗಿಲ್ಲಿ ದಾಂಡು ಆಡುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೇನು ಕಿರೀಟ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ ನಿಜ, ಆದರೆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಕುರುಕಲು ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುವ ಮಕ್ಕಳಿಗಿಂತ ಖಂಡಿತಾ ಚುರುಕಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
    ಇಂದು ನಾವು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ’ಕೋಚ್ ಗಳನ್ನೇ ’ ಅವಲಂಬಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಹುಟ್ಟಿದ ಮಗುವಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹಾಲುಣಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಅವುಗಳ ಲಾಲನೆ ಪಾಲನೆ, ಓದು, ಆಟ ಪಾಠ ಎಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೂ ನಾವು ’ಉತ್ತಮ ಕೋಚ್’ ಹುಡುಕುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಯಾವುದೇ ಕೋಚಿಂಗ್ ಇಲ್ಲದೆ ಕಲಿತು ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸ್ವತಃ ಸಾಧಿಸಿದ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರಗೂ ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನೇ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಧಾರೆಯೆರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತಹ ಧಾವಂತದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ಚಿಣ್ಣರ ಬಾಲ್ಯ ಮರುಟಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಸತ್ಯ.
     ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಬಾಲ್ಯವಲ್ಲದ ಭ್ರಮಾಲೋಕವನ್ನೇ ಬಾಲ್ಯ ಎಂದುಕೊಂಡಿರುವ ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಬಾಲ್ಯವನ್ನಾಗಿಯೇ ಅರ್ಥವತ್ತಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಗುರುತರ ಜವಬ್ದಾರಿ ಎಲ್ಲಾ ತಂದೆ ತಾಯಿಂದರ ಮೇಲಿದೆಯಲ್ಲವೆ?